Op zoek naar mezelf

Waarom zijn we toch allemaal zo op zoek naar het uitdrukken van onszelf in deze wereld?
 
Deze generatie maakt een extreme misleiding mee, misschien wel de grootste aller tijden in de westerse samenleving. De misleiding van het denken, wat ons afhoudt van het zijn.
 
De “media” wordt vaak aangedragen als dé boosdoener van de hoeveelheid en snelheid waarmee onze samenleving informatie voorgeschoteld krijgt. Wat we echter niet mogen vergeten, is dat we tot op zekere hoogte de samenleving zíjn en dus ook de media gezamenlijk gecreëerd hebben. Hoewel velen van ons wel voelen dat veel tv-programma’s ons niet helpen en hoewel we wel voelen dat veel social media volgepropt zit met tamelijk nutteloze informatie, tóch hebben we met ons collectief bewustzijn gekozen om deze stromen toe te laten en tóch hebben we deze stromen van woorden op onze mobieltjes ‘aan’ staan.

Perfect me

In al die informatie over de status van anderen, wordt toch veelal de ‘perfect me’ gepresenteerd. Opgeschminkte, stralende gezichten op tv, gemanipuleerde foto's in tijdschriften, schaterende Facebook gezichten. En ze komen je tegemoet in vele vormen, zowel de kijk-mij-eens-mooi-en-gelukkig-zijn-look, als kijk-mij-eens-boos-en-verdrietig-zijn-look, of andere vormen.

Ego

Deze informatie is als een culinair buffet voor het ego, je verstand, of je monkey mind. Het ego is erg goed in het creëren van verlangen naar iets dat er nu niet is. "Ik zou pas echt gelukkig of vrij zijn, als ik dat heb, zoals haar ben, die kennis heb...". Het ego laat je vervolgens allerlei emoties voelen, waardoor je gaat handelen om dat doel te bereiken. Vooral angst is een drijvende emotie die vaak ingezet wordt door het ego: "Doe dit, want anders ... blijf je ongelukkig, stilstaan, word je niet gezien."
Het ego kan je volledige focus verleggen naar een toekomstig doel, met beelden van het verleden die er tussendoor flitsen, om je vast te kunnen houden in die staat van angst.
 
En zo probeer je allerlei vormen, om jezelf uit te drukken, om tegemoet te komen aan de wensen of eisen van je ego. Je identificeert je met een opleiding, een beroep: ik ben student boekhouding, ik ben schoenenverkoper. Of met een eigenschap: ik ben stabiel, betrouwbaar, of juist besluiteloos, onzeker. Je kunt je ook identificeren met je positie in het gezin, met je rol op een sportvereniging, je deelname aan vrijwilligersprojecten, je lidmaatschap bij een religieuze groep. En dan is er nog je zichtbare buitenkant: kleding, huisdier, auto, fiets, huis. Of bijvoorbeeld identificatie met een ziekte, of een beperking.
De lijst is natuurlijk eindeloos. Alles kan tot iets worden wat je dénkt dat je bent.
 
Dus blijf je zoeken, om er iedere keer weer achter te komen dat het toch niet helemaal bevredigend is. Hm, ik ben toch niet zo stabiel als ik dacht... maar ik ben wel eerlijk. Eerlijk! Ja, dát ben ik.
 
Maar als ik dit iedere keer toch niet helemaal ben...
Wie ben ik dan?
Wie ben ik, wat ben ik? Ben ik dit, ben ik dat? Ben ik dan niks? Ik moet toch iets zijn in het leven?

Je ware zelf

Waar je ook denkt dat je hart naar zoekt, het ‘zoekt’ naar dat wat er altijd al is, dat wat niet gezocht en gevonden hoeft te worden.
Het is er, bedekt met een laagje maskers, rollen en identiteiten. Het is er, los van je verleden en toekomst. Het is er, vrij van wat anderen van je denken.
 
Stop met zoeken, kijk om je heen, zonder oordeel. Zit in stilte en verbind je met het nu. JIJ, dat wat je werkelijk bent is onveranderlijk, is rust, kalmte, vrede. Jij, of het ware Zelf is oké met alles zoals het zich aandient. Het ware zelf aanvaardt alles zoals het komt, omdat het vrij is van oordeel, vrij van goed of slecht. JIJ omarmt alles dat de stroom van het leven nú brengt. En zelfs dat is te veel woorden.
 
Stop met zoeken. Je bént al.
 
Michiel Lap
 
 
 
 
(Delen mag, wel fijn als je de bron vermeldt)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *