Voor een kind is een gelukkige jeugd eigenlijk heel simpel. Het allerbelangrijkste is dat het zich gezien voelt door zijn ouders. Veiligheid, voeding, bescherming, allemaal heel fijn, maar een kind dat niet gezien wordt, écht gezien zoals het is, zal daar een ‘kindwond’ van oplopen en later last van krijgen.

(Geloof me, ouders, een perfecte opvoeding bestaat niet en je kind zal altijd bepaalde dingen in zijn leven te verwerken krijgen, hoezeer je ook je best doet. Voel je dus niet schuldig.)

Ik bedoel ook niet jij als ouder van een kind. Ik bedoel JIJ. Iedereen heeft in meer of minder mate kindwonden opgelopen, dus ook jij. In onze huidige drukke maatschappij, komt ‘niet gezien zijn’ erg vaak voor. Aan materiaal komen onze kinderen meestal niet veel te kort. Het is Aandacht waar het nog wel eens aan scheelt. Echte aandacht, zonder het kind te willen sturen in een bepaalde richting of te willen overtuigen om zich te conformeren aan de maatschappij.

Zonder aandacht zal het kind zich afvragen: Ben ik goed genoeg? Ben ik nodig?
Als je dit als kind niet hebt gekregen, is de kans groot dat je dat probeert te halen uit anderen. Je kiest een uitingsvorm waarmee je goedkeuring probeert te krijgen van je ouders of andere mensen in je leven. Die andere mensen staan symbool voor je ouders.

Kindwonden

De 5 kindwonden waarvan je er waarschijnlijk minstens 2 in meer of mindere mate hebt opgelopen zijn:

1. Afwijzing
2. Verlating
3. Vernedering
4. Verraad
5. Onrechtvaardigheid

In het karakter zie je op latere leeftijd bepaalde kenmerken terug:

1. Woede naar anderen of zichzelf, ik mag er niet zijn, intellectueel ontwikkeld
2. Smachten naar veiligheid, anderen of zichzelf beschuldigen
3. Beschaamd over eigen gedachten, gevoel van minderwaardigheid, hoge pijngrens
4. Onvervulde verwachtingen, manipulatie, verantwoordelijk, sterk
5. Perfectionisme, jaloers, afgesloten van gevoel

De uitingsvormen zijn eindeloos en soms zie je ook extreme vormen om vervulling na te streven, bijvoorbeeld:

• Verzamelen van dure spullen: kijk mij het eens goed voor elkaar hebben!
• Extreme sporten beoefenen of extreme ervaringen opzoeken: kijk mij, ik leef!
• Anderen overtuigen van je gelijk: kijk mij, ik weet hoe het zit!
• Dagelijks mensen bellen of posten op multimedia om je verhaal te vertellen: kijk eens hoe goed ik mij red!
• Drang naar carrière, hoge positie bekleden: zie hoe belangrijk ik ben!
• Drang naar seks of naakt zijn: heb mij lief, voel mij, zie wie ik werkelijk ben, naakte waarheid!
• Leven in armoede, verwaarlozing: zie mij, mij maakt het allemaal toch niks meer uit
• Aversie tegen aanraking: blijf maar van mij af, ik ben toch niet aantrekkelijk. Ik ben te vaak gekwetst.

Bij het lezen van deze kenmerken zullen veel mensen die het herkennen, al snel afhaken. Beledigd wellicht.
Natuurlijk is het niet de bedoeling om je te kwetsen, maar vooral om een deel van jezelf aan het licht te brengen, zodat je het herkent en er wellicht iets mee kunt. Uiteindelijk zal alle herkenning je bevrijden van de illusie die je jezelf voorhoudt.

De weerstand die je voelt om het aan te kijken, komt doordat je je altijd zo veilig geïdentificeerd hebt in deze rollen. Terecht ergens, want jouw schreeuw om aandacht wordt blijkbaar ergens vervuld door bevestiging die je krijgt van anderen. Die bevestiging raak je niet graag kwijt, omdat het je houvast biedt.

Houvast waarvoor eigenlijk? En is die houvast werkelijk?
Biedt het je misschien een alternatief om het verleden niet meer te hoeven aankijken? Heb je geen zin meer om je door iets of iemand te laten kwetsen? ‘Dat nooit meer!’
Allemaal hele logische redeneringen.

Papa en mama, zie je mij?

Was het maar zo eenvoudig, dat je je ouders kon wakkerschudden en je de aandacht kon opeisen die je verdient. Dat kán wel, maar vaak zijn patronen al zo ingesleten, woon je niet meer thuis of zijn je ouders al overleden, waardoor het je misschien meer lijden dan heil oplevert.

En je weet ook wel dat je anderen niet kunt veranderen. Je kunt alleen iets aan jezelf doen. Voor wat het waard is, want in werkelijkheid verandert er aan je ware zelf niets. Maar, om daar stapsgewijs naartoe te groeien, kan het helpen om je kijk op de wereld inzichtelijk te veranderen.

For things to change, you need to change - Jim Rohn

Zelfheling

Het is niet de relatie met je ouders in vlees en bloed, die je moet herstellen. De helende weg zit in het inzichtelijk maken wat de relatie met je ouders ‘in jou’ betekent. Wat zijn je schaduwkanten, je weggestopte gevoelens? Schaduw verdwijnt zodra er licht op schijnt.

Er zijn verschillende manieren om je innerlijke ouders en iedereen die jou niet zag, te vergeven en omarmen: Familie opstellingen, in gesprek gaan met je innerlijke stemmen, vader-moeder-ik driehoek, transformerende ademtherapie. Dit zijn werkvormen die verhelderend kunnen werken.
Door inzicht kun je je weer vrij door het leven gaan bewegen, zonder de voortdurend onderliggende vragen: Wat is mijn plek? Is het goed genoeg? Leef ik wel echt?

Als je iedere vorm van lijden gaat zien als een kans tot bevrijding van beperkende gedachten en verlangens die het ego je voorlegt, kom je steeds dichterbij de herkenning van je ware zelf. En, nog fijner, het maakt je in het geheel kalm en meer aanwezig in het hier en nu.
Rust ervaren wordt meer regel dan uitzondering!

Michiel

PRAAT EROVER PLAN GRATIS GESPREK